Narty śladowe to określenie charakteryzujące sprzęt nadający się do przemieszczania poza zorganizowanymi terenami narciarskimi. Sprawdzą się tam, gdzie trasy nie są ubite ratrakiem.

Nazwa "śladówki" pochodzi od charakterystycznych śladów wyciśniętych przez narciarza w dziewiczym terenie, gdzie przebytą drogę wyznaczają dwa wąskie i równoległe ślady w pokrywie śnieżnej.

Narty śladowe to coś pomiędzy biegówkami i nartami przełajowymi (backcountry). Są krótsze i szersze niż typowe narty biegowe. Śladówki służą do spokojnej turystyki narciarskiej. Najlepiej sprawdzają się na terenach nizinnych, gdzie warunki są stosunkowo łagodne, a pokrywa śnieżna umiarkowanie głęboka.

Szersza podstawa w nartach śladowych sprawia, że mają większą wyporność niż sportowe narty biegowe. Przez co mniej grzęzną w kopnym śniegu. Z kolei mniejsze długości zapobiegają nurkowaniu czubów w pokrywie śnieżnej. Łatwiej też nimi manewrować, gdy trzeba omijać naturalne przeszkody, jak drzewa, kamienie itp.

Śladówki są węższe niż narty przełajowe (backcountry). Dzięki czemu wiele modeli mieści się w wyciśniętym przez ratrak lub skuter torze narciarskim. Szerokość jednego toru w najwęższym miejscu wynosi 60 mm.

Narty śladowe często wybierane są przez osoby początkujące, gdyż ich cechy sprzyjają nauce na biegówkach. Szersza podstawa to większa stabilność. Z kolei krótsze narty łatwiej kontrolować i manewrować nimi, zwłaszcza podczas hamowania, czy skręcania.